Heparyna litowa i szybka zdolność do antykoagulacji - najbardziej ekonomiczna

Heparyna litowa to sól heparyny szeroko stosowana jako in vitro antykoagulant, syntetyzowany przez wiązanie heparyny z jonami litu. Występuje jako biały, bezpostaciowy proszek, rozpuszczalny w wodzie, o średniej masie cząsteczkowej 15 000 i numerze CAS 9045-22-1

Kluczowe właściwości

1. Mechanizm antykoagulacji:
   Odwracalnie wiąże się z antytrombiną III (ATIII), wzmacniając jej hamowanie trombiny i czynnika Xa. Zwiększa to szybkość hamowania trombiny 2000-krotnie, zapobiegając szybkiemu tworzeniu się skrzepów krwi.

2. Minimalna interferencja jonowa:
   Doskonała kompatybilność z testami elektrolitów (np. Na⁺, K⁺, Ca²⁺) w porównaniu z heparyną sodową lub EDTA, zmniejszając błąd analityczny.

3. Stabilność:
   Stabilna w temperaturze pokojowej w postaci stałej (okres przydatności do spożycia: 3 lata), ale roztwory wodne wymagają przechowywania w lodówce (0–4°C) i muszą być zużyte w ciągu 7 dni.

Scenariusze zastosowań

Heparyna litowa jest stosowana głównie w biochemii klinicznej i badaniach:

• Nagłe testy biochemiczne: Szybka antykoagulacja (natychmiastowe delikatne odwrócenie 5–8 razy po pobraniu) umożliwia szybkie przetwarzanie bez tworzenia się skrzepów.

• Oznaczanie elektrolitów i metabolitów: Idealna do oznaczania sodu, potasu, kreatyniny, kwasu moczowego, glukozy, enzymów wątrobowych (ALT/AST) i profilów lipidowych ze względu na niską interferencję jonową.

• Monitorowanie leków terapeutycznych (TDM): Mierzy stężenia leków (np. antybiotyków) w osoczu heparynizowanym.

• Badania: Hamuje kanały wapniowe aktywowane przez IP3 w badaniach komórkowych lub bada szlaki krzepnięcia.

Uwagi eksploatacyjne

• Protokół mieszania: Probówki należy delikatnie odwrócić po pobraniu; energiczne wstrząsanie powoduje hemolizę.

• Wrażliwość na czas: Próbki należy zbadać w ciągu 6 godzin, ponieważ długotrwałe przechowywanie wpływa na stabilność enzymów (np. ALT, GGT).

• Ryzyko interferencji: Nadmiar heparyny może zmienić poziom magnezu/fosforanów; optymalne stężenie wynosi ≥150 IU/mg.

• Poniższa tabela porównuje główne scenariusze zastosowań heparyny litowej:

  Obszar zastosowania	Zalety	Środki ostrożności
  Nagła biochemia	Szybka antykoagulacja, skraca czas przetwarzania	Wymagane delikatne mieszanie (5-8 odwróceń) natychmiast po pobraniu
  Analiza elektrolitów	Minimalna interferencja z pomiarami Na⁺, K⁺, Ca²⁺	Unikać nadmiernego stosowania, aby zapobiec interferencji Mg²⁺/P
  Monitorowanie leków terapeutycznych	Wysoka stabilność osocza dla badań stężenia leków	Kompletne badania w ciągu 6 godzin od pobrania
  Zastosowania badawcze	Odwracalne wiązanie ATIII do badań krzepnięcia	Roztwory wodne wymagają przechowywania w lodówce i użycia w ciągu 7 dni